ایده های کسب درآمد دلاری در ایران

یک مثال برای این اقدام شرکت بیمه سپرده‌گذاری فدرال (FDIC) است که در صورت خسارت‌دیدن از سپرده گذاری تا ۲۵۰ هزار دلار برای هر نفر، ضرر را جبران می‌کند.یکی از موارد جالب اما غیر مرتبط، قانون استخدام سنگاپور است. مقررات حمایتی قوی‌تر برای کارمندان کم‌درآمد و رویکرد «خودت یه کاریش بکن» برای افراد ثروتمند.به نظر من ایده‌های این‌چنینی فرمول‌های ترکیبی خوبی هستند.

تئوری خنده داری به نام واردات خودرو | طرحی که مردم را مسخره کرده است

در روزها و هفته های اخیر بار دیگر صحبت از نهایی شدن طرح واردات خودرو مطرح شده است. طرحی که روی کاغذ شاید ایده آل باشد اما با نگاهی به جزئیات آن، متوجه عمق فاجعه خواهیم شد.

مطالب مرتبط

اطلاعات بیشتر از بخش چندنفره Modern Warfare 2 و Warzone 2

ایلان ماسک به آزار جنسی ایده های کسب درآمد دلاری در ایران متهم شد

در لایحه پیشنهادی دولت به مجلس، واردات 50 هزار خودروی خارجی (+10 هزار خودرو و ماشین آلات سنگین) در سال 1401 دیده شده که شاید در بدو امر اتفاقی مبارک محسوب شود اما نکته تاریک ماجرا جائسیت که بدانیم، دولت برای اجرایی کردن این طرح مبلغ 60 هزار میلیارد تومان عایدی در ردیف درآمدهایش درنظر گرفته است!!

این مبلغ هنگفت چند معنا دارد.

1. واردات خودرو علی رغم ادعای روی کاغذ که برای عموم مردم آزاد است، اما صرفاً به طبقه مرفه اختصاص پیدا کرده است
2. با تقسیم عدد 60 هزار میلیارد تومان به 60 هزار خودروی خارجی که قرار است وارد شود، به عدد شگفت انگیز 1 میلیارد تومان خواهیم رسید. این عدد به طور متوسط هزینه های گمرک برای واردات هر یک از خودروهای خارجی را نشان می دهد که به مبلغ اولیه قیمت خودرو برای واردکننده اضافه می شود.

در واقع اگر یک وارد کننده قصد داشته باشد خودرویی مثل کیا Forte مدل 2014 را با قیمت 8 هزار دلار وارد ایران کند، مبلغ خرید خودروی مذکور با ارز آزاد حدود 240 میلیون تومان خواهد بود اما هزینه گمرک برای تخریض خودرو حدود 1 میلیارد برایش آب است و عملاً واردات این خودرو برای او، یک میلیارد و دویست و چهل میلیون تومان آب خواهد خورد.

عددی که همین حالا نیز در بازار آزاد رواج دارد و بسیاری از خودروهای خارجی بین 800 میلیون تا یک میلیارد و پانصد میلیون در حال خرید و فروش هستند (به استثنای خودروهای فوق لاکچری که قیمت های نجومی دارند)

در واقع این طرح مضحک نشان می دهد، طرحی برای هموار کردن مسیر قبلی برخی آقازاده ها بود که با قاچاق، خودروهای لوکس خارجی را وارد می کردند و امروز به واسطه این طرح، آزادانه و بدون مشکل خودروهای مدنظر خود را وارد می کنند و با همان قیمت های نجومی در بازار ایران به فروش می رسانند.

آیا مجلس، شورای نگهبان، مجمع تشخیص و سایر نهادهای نظارتی چنین اتفاق ساده ای را در پذیرش طرحی که قرار بود خودروسازان داخلی را مجبور به ساخت خودروهای با کیفیت تر کنند، دیده اند؟ آیا فردی که تا پیش از این با 200 میلیون تومان یک پراید می خرید، قادر است پس از اجرایی شدن طرح واردات خودرو به سراغ خرید خودرویی یک میلیاردی برود ؟ پاسخ سوال ساده است … او همچنان مبادرت به خرید خودروهای بی کیفیت داخلی خواهد کرد و این طرح تنها دست طبقه مرفه و ثروتمند جامعه را برای فخر فروشی در خیابان ها با مدل های جدید و کسب سودهای افسانه ای بابت واردات خودرو را باز می کند.

به وافع دولت، مردم را چه فرض کرده که 60 هزار میلیارد تومان درآمد از محل واردات خودروهای خارجی در بودجه 1401 دیده است؟

استفاده از ایمپلنت‌ قابل کاشت در بدن به جای کارت‌ بانکی!

یک استارتاپ لهستانی سعی دارد نوعی از ایمپلنت‌ها را توسعه دهد که می‌توانند برای پرداخت به کار بروند و جای کارت‌های اعتباری را بگیرند.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، تقریبا ۱۷ میلیارد کارت بانکی در گردش وجود دارند که روزانه به جابه‌جایی مقادیر غیرقابل تصوری از سرمایه در سراسر جهان کمک می‌کنند. استفاده از این کارت‌ها نسبت به کشیدن انگشت یا ضربه زدن، به کمی تلاش بیشتر نیاز دارد. با وجود این، برای تعداد بسیار کمتری از کاربران، استفاده از کارت بانکی یا تلفن برای پرداخت هزینه یک محصول، به طرز ناامیدکننده‌ای قدیمی و دشوار به نظر می‌رسد.

این افراد که در حال حاضر تعداد آنها به حدود ۶۰۰ نفر می‌رسد، انتظار دارند که پرداخت‌ها به همان سرعت و آسانی انجام شوند که دست خود را تکان می‌دهند. این کار به یک سبک و ترفند فکری جدی نیاز دارد. تنها چیزی که برای این هدف لازم به شمار می‌رود، تمایل به کاشت یک ایمپلنت پرداخت زیر پوست است که طول آن به حدود ۲۸ میلی‌متر می‌رسد.

یک استارتاپ لهستانی موسوم به "والتمور"(Walletmor) سعی دارد امکان این شیوه نوین پرداخت را فراهم کند.

"ووتک پاپروتا"(Wojtek Paprota)، بنیان‌گذار و مدیر اجرایی والتمور گفت: ما نخستین ایمپلنت‌های پرداختی جهان را طراحی و ابداع کرده‌ایم که در سطح جهانی پذیرفته شده‌اند. این یک ایمپلنت پرداخت است که می‌توان از آن در نیویورک، پاریس یا بانکوک استفاده کرد. این ایمپلنت یک دستگاه شگفت‌انگیز است.

پرداخت به سبک سایبورگ

پاپروتا که یک کارآفرین استارتاپی با سابقه مدیریت است، مفهوم والتمور را چند سال پیش ارائه کرد. او این ایده را در حال خواندن یک رمان علمی-تخیلی لهستانی به دست آورد. صحنه‌ای که او را تحت تاثیر قرار داد، صحنه‌ای بود که در آن شخصیتی با استفاده از یک تراشه هوشمند تعبیه‌شده در بدن، دری را باز می‌کند. پاپروتا گفت: من با خود فکر کردم که این شگفت‌انگیز است. در حال حاضر چنین فناوری‌هایی در بازار وجود دارند اما من هرگز آن را برای هدف پرداخت در نظر نگرفته بودم.

همانطور که پاپروتا خاطرنشان کرد، ایده کاشتن دستگاهی در بدن که خیلی بزرگ‌تر از یک دانه برنج نباشد، بی‌سابقه نیست. زمانی که "کوین وارویک"(Kevin Warwick)، استاد بخش سایبرنتیک "دانشگاه ریدینگ"(University of Reading) انگلستان، در سال ۱۹۹۸ تصمیم گرفت یک تراشه سیلیکونی را که در یک لوله شیشه‌ای محصور شده بود، زیر پوست بازوی چپش قرار دهد، این موضوع خبرساز شد.

ایمپلنت به یک رایانه مرکزی متصل می‌شد تا به وارویک امکان دهد که درها را باز کند و چراغ‌ها را به سادگی با قدم زدن در آزمایشگاه خود روشن کند. در آن زمان، وارویک گزارش داد که به سرعت احساس کرده ایمپلنت با بدن او یکی شده است.

پاپروتا توضیح داد که تراشه والتمور، متفاوت است زیرا روی یک حلقه بسته تمرکز نمی‌کند؛ بلکه بر یک استاندارد باز مبتنی است که در این مورد، یک پلتفرم پرداخت محسوب می‌شود. این واقعیت که شرکت او تراشه‌ها را می‌فروشد نیز اگرچه کاملا منحصربه‌فرد نیست ایده های کسب درآمد دلاری در ایران اما با نمایش‌ اثبات مفهوم در آزمایشگاه، کمی متفاوت است.

ساخت نخستین نمونه

این امر بدان معنا نیست که در مسیر رسیدن به این نقطه، آزمایش کافی وجود نداشته است. هنگامی که پاپروتا ایده نخست خود را داشت، به "امل گرافسترا"(Amal Graafstra) که کارهایی در این زمینه انجام داده بود، روی آورد تا به او در تحقق این رویا کمک کند. وبسایت والتمور اکنون از گرافسترا به عنوان مدیر ارشد فناوری شرکت و محترم‌ترین شخص در فضای ایمپلنت‌های هوشمند یاد می‌کند. با وجود این، پاپروتا نگرانی‌های خود را داشت.

پاپروتا خاطرنشان کرد: امل گفت که نمی‌تواند موفقیت را تضمین کند زیرا پیشتر چنین کاری را انجام نداده است. من دائما می‌پرسیدم که خطر ابتلا به عفونت چقدر است، احتمال موفقیت چقدر است، خطر شکست چقدر است و همچنین، هزاران پرسش دیگر. همه پاسخ‌هایی که دریافت کردم، این بود که نمی‌دانم زیرا پیشتر هرگز این کار را انجام نداده‌ام.

در نهایت، نخستین نمونه آماده شد و شرکت، بازاریابی ایمپلنت والتمور خود را آغاز کرد. این ایمپلنت در حال حاضر، فقط در اروپا در دسترس است اما امید می‌رود که نهایتا گسترش یابد و به آمریکا نیز برسد.

برای استفاده از این فناوری، مشتریان باید ابتدا ایمپلنت ۲۱۳ دلاری را از طریق وب‌سایت شرکت سفارش دهند. آنها در مرحله بعد باید یک حساب در "MuchBetter.com" باز کنند تا یک کیف پول دیجیتالی مرتبط با ایمپلنت داشته باشند. پس از آن، ایمپلنت را با یک کد فعال‌سازی آسان به حساب پیوند می‌دهند و برای آغاز خرج کردن، پولی را به حساب اضافه می‌کنند و در نهایت به کلینیک پزشکی محله خود مراجعه می‌کنند تا تراشه را زیر پوست خود نصب کنند.

این دستگاه با استفاده از فناوری "ارتباط میدان نزدیک"(NFC) کار می‌کند. این یک سیستم پرداختی مشابه "Apple Pay" است که در تلفن‌های همراه هوشمند استفاده می‌شود.

پاپروتا گفت: والتمور فقط مسئول سخت‌افزار ایمپلنت‌ها است. ما ایمپلنت را می‌سازیم و آن را به مشتریان تحویل می‌دهیم. وقتی نوبت به نرم‌افزار و امنیت سایبری می‌رسد، همه چیز به شرکت‌هایی بستگی دارد که با آنها کار می‌کنیم و سیستم‌هایی که به کار می‌بریم.

آینده پرداخت چگونه است؟

یقینا پاپروتا در مورد چشم‌انداز آینده پرداخت‌ها، مطمئن به نظر می‌رسد. با وجود این، او اعتراف کرد که تنگناهایی وجود دارند. یکی از این تنگناها، این واقعیت است که فناوری آنها در مقایسه با کارت‌های بانکی که به ‌طور رایگان در دسترس هستند و نیازی به قرار دادن فیزیکی در بدن ندارند، هنوز نسبتا گران است.

همچنین، ایمپلنت‌ها کاری انجام نمی‌دهند که سایر گزینه‌های پرداخت قادر به ارائه آن نباشند. هیچ مشکل عمده‌ای وجود ندارد که ایمپلنت بخواهد آن را حل کند. در هر حال، این استثنا وجود دارد که بعید است تراشه زیر پوستی خود را به طور تصادفی در خانه رها کنید و ایده های کسب درآمد دلاری در ایران اگر شب بیرون از خانه باشید، احتمال ربوده شدن آن توسط دزدان کمتر است.

پاپروتا به نکته جالبی در مورد این موضوع اشاره کرد که چرا بانک‌ها ممکن است واقعا علاقمند به پذیرش این موضوع باشند. وی افزود: وقتی ایمپلنت را در دست خود نصب می‌کنید، روش پرداخت پیش‌فرض، انتخاب نخست شما می‌شود. این یک مزیت بزرگ برای بانک‌ها است زیرا وقتی ۱۰ کارت در کیف پول خود دارید، بانک‌ها برای انتخاب شما با هم رقابت می‌کنند. کسی که انتخاب می‌شود، برنده است و فراموش نکنیم که بانک‌ها با کمک کارت‌های خود، از تراکنش‌ها درآمد کسب می‌کنند.

پاپروتا ادامه داد: ما در حال برنامه‌ریزی برای معرفی چندین اپلیکیشن به ایمپلنت خود هستیم. بدین ترتیب، ایمپلنت ما فقط یک ایمپلنت پرداخت نیست؛ بلکه راهی برای مدیریت هویت دیجیتال و فیزیکی ما به شمار می‌رود. به غیر از پرداخت، می‌توانید از این ایمپلنت در فرودگاه برای بررسی گذرنامه خود یا برای ارائه گواهی پزشکی مانند گواهی واکسن کووید-۱۹ استفاده کنید. هرچه برنامه‌ها و ویژگی‌های بیشتری از یک ایمپلنت دریافت شوند، جذابیت آن برای مشتریان بیشتر خواهد شد. می‌توانید در مورد ایمپلنت به عنوان تجمیع‌کننده هویت ما فکر کنید.

پذیرش جهانی

باید دید که آیا مصرف ایمپلنت محقق می‌شود یا خیر. ممکن است پاپروتا در مورد نخستین ایمپلنت‌های پرداختی جهان به عنوان یک فناوری پذیرفته‌شده در سطح جهانی صحبت کند اما هنوز راه زیادی برای پذیرفته شدن آن وجود داشته باشد. با وجود این، پاپروتا دچار توهم نیست. "جفری مور"(Geoffrey Moore)، نظریه‌پرداز سازمانی گفت که می‌داند این نوع فناوری هنوز با پذیرفته شدن در سطح جهانی، فاصله‌ زیادی دارد.

وی افزود: من باور دارم مهم‌ترین چالشی که در حال حاضر با آن ایده های کسب درآمد دلاری در ایران مواجه هستیم، مقبولیت اجتماعی این دستگاه است. عدم پذیرش اجتماعی و موج شک و تردید، از نسل‌های قدیمی‌تری می‌آید که مشتاق هیچ نوع تغییری نیستند اما اگر به تاریخچه رایانه‌های شخصی و اینترنت نگاه کنید، می‌بینید که نسل جوان آن را توسعه داده و به شدت از آن پشتیبانی کرده‌اند. تجاری‌سازی کامل رایانه شخصی نه یک سال یا دو سال، بلکه حداقل ۱۰ سال طول کشید و حتی هنوز هم می‌بینید که برخی از افراد مسن، رایانه شخصی ندارند و از آن استفاده نمی‌کنند. من معتقدم که در مورد ایمپلنت‌ها هم همین طور خواهد بود. در هر حال، من کاملا به آن متعهد هستم و آماده‌ام تا برای ۳۰ سال آینده روی این پروژه کار کنم.

نظر ویتالیک بوترین درباره سقوط لونا؛ باید از هولدرهای کوچک محافظت شود

ویتالیک بوترین، بنیان‌گذار شبکه اتریوم درباره سقوط پروژه ترا و خسارت سرمایه‌گذاران در این پروژه اظهار نظر کرد.

به گزارش میهن بلاکچین و به نقل از کوین تلگراف، ویتالیک بوترین، بنیانگذار اصلی اتریوم، معتقد است که پروژه ترا باید در هر طرحی که برای جبران خسارت سرمایه‌گذاران زیان‌دیده دارد، سرمایه‌گذاران کوچک را در اولویت قرار دهد.

بوترین در ۱۵ می (۲۵ اردیبهشت) از طریق توییتر از پیشنهاد یکی از کاربران به نام PersianCapital مبنی بر در اولویت قرار دادن والت‌های کوچک حمایت کرد و اظهار داشت:

از این پیشنهاد شدیدا حمایت می‌کنم. همدردی و جبران خسارت برنامه‌ریزی‌شده برای سرمایه‌گذاران خرد UST که یک حرف احمقانه درباره ۲۰٪ سود روی دلار به آن‌ها گفته شد؛ و یک «از خسارتتون متاسفیم» برای ثروتمندان.

منبع: توییتر

او در ادامه در توییت دیگری اضافه کرد:

یک مثال برای این اقدام شرکت بیمه سپرده‌گذاری فدرال (FDIC) است که در صورت خسارت‌دیدن از سپرده گذاری تا ۲۵۰ هزار دلار برای هر نفر، ضرر را جبران می‌کند.

یکی از موارد جالب اما غیر مرتبط، قانون استخدام سنگاپور است. مقررات حمایتی قوی‌تر برای کارمندان کم‌درآمد و رویکرد «خودت یه کاریش بکن» برای افراد ثروتمند.

به نظر من ایده‌های این‌چنینی فرمول‌های ترکیبی خوبی هستند.

منبع: توییتر

در این مرحله، مشخص نیست که پروژه ترا می‌تواند خود را بازسازی ایده های کسب درآمد دلاری در ایران کند یا اینکه یک احیای موقت برای جبران زیان سرمایه‌گذاران را هدف قرار می‌دهد. همچنین شایان ذکر است که پیشنهاد مربوط به نظر بوترین در پلتفرم ترا شکل گرفته است و در حال حاضر پیشنهاد جبران خسارت تا سقف ۵۰٬۰۰۰ دلار به ازای هر کیف پول را شامل می‌شود.

ایده‌ دیگری که مطرح شده است، ایجاد یک هارد فورک برای بلاکچین ترا با نام «TERRA 2» و در کنار آن تشکیل یک استخر نقدینگی برای بازگرداندن برابری با دلار به UST است. با وجود این، طبق گزارش قبلی میهن بلاکچین، چانپنگ ژائو، مدیرعامل بایننس این ایده را غیرعملی دانست و اظهار داشت «فورک کردن ترا به شبکه جدید فورک شده هیچ ارزشی نمی‌دهد».